Ίλιγγος
Ο ίλιγγος αποτελεί ένα σύμπτωμα, παρά μία πάθηση, που μπορεί να προκληθεί από διάφορους παράγοντες. Ένας από αυτούς είναι η διαταραχή του αιθουσαίου συστήματος, το οποίο είναι υπεύθυνο για την αίσθηση της ισορροπίας. Οι διαταραχές ισορροπίας είναι ένα φαινόμενο που μπορεί να εμφανιστεί σε οποιαδήποτε ηλικία, αλλά συχνότερα στις μεγαλύτερες. Το αίσθημα που προκαλείται από αυτές τις διαταραχές περιγράφεται ως αίσθημα ζάλης. Ο ασθενής έχει την αίσθηση πως όλα γυρίζουν σε κάθε κίνηση που μπορεί να κάνει.
Αντιμετώπιση του Ιλίγγου με:
- Καθορισμό και Διαμόρφωση Εξατομικευμένων Θεραπευτικών Πρωτοκόλλων
- Ορθή διαχείριση του χρόνου θεραπείας, με σκοπό τον ελάχιστο χρόνο αποκατάστασης
- Διαρκή εκπαίδευση του ασθενούς για τις μεθόδους πρόληψης
Επιδημιολογία
Τα επιδημιολογικά στοιχεία δείχνουν ότι ο ίλιγγος επηρεάζει τόσο τους άνδρες όσο και τις γυναίκες. Παρ’ όλα αυτά, είναι εμφανές ότι παρουσιάζεται πιο συχνά στο γυναικείο πληθυσμό, με αναλογία 3:1 σε σύγκριση με τους άνδρες. Διάφορες καταστάσεις, όπως η κατάθλιψη και η καρδιαγγειακή νόσος, φαίνεται να σχετίζονται με αυτό. Βάσει ερευνητικών ευρημάτων, η εμφάνιση του ιλίγγου καταλαμβάνει το 5% του γενικού πληθυσμού.
Συμπτώματα
Μεταξύ των διαφόρων συμπτωμάτων της διαταραχής του αιθουσαίου συστήματος είναι η ζάλη, το αίσθημα της έλλειψης ισορροπίας, η αίσθηση της περιστροφής του περιβάλλοντος, η θολή όραση, ο αποπροσανατολισμός και το αίσθημα πτώσης. Ενώ, πιο σπάνιες περιπτώσεις περιλαμβάνουν ναυτία, διάρροια, εμετό, στρες, φόβο και αλλαγή του καρδιακού ρυθμού.
Αιτίες
Ο ίλιγγος προκαλείται συνήθως από διαταραχές της ισορροπίας στο εσωτερικό του αυτιού αλλά και εξαιτίας προβλημάτων σε διάφορες περιοχές του εγκεφάλου. Οι αιτίες περιλαμβάνουν καλοήθη παροξυσμικό ίλιγγο θέσης, ημικρανίες, λαβυρινθίτιδα ή αιθουσαία νευρίτιδα. Άλλοι παράγοντες, όπως, φάρμακα, λοιμώξεις, προβλήματα στο εσωτερικό αυτί, όπως κακή κυκλοφορία ή υπολείμματα ασβεστίου στα ημικυκλικά κανάλια, μπορεί να οδηγήσουν στην παρουσία ιλίγγου.
Νευρολογικές παθήσεις, όπως η Νόσος Parkinson και η Σκλήρυνση Κατά Πλάκας, μπορεί επίσης να προκαλέσουν ιλίγγους. Ο ίλιγγος εμφανίζεται με μεγάλη συχνότητα σε όσους ταλαιπωρούνται από Αυχενικό Σύνδρομο. Το Αυχενικό Σύνδρομο εκδηλώνεται με πόνο στον αυχένα. Ο πόνος αυτός μπορεί να επεκταθεί στην πίσω πλευρά της πλάτης ή στην πρόσθια περιοχή του τραχήλου. Μάλιστα, ο πάσχων δεν αποκλείεται να παρουσιάσει δυσχέρεια στην κίνηση του αυχένα προς μία κατεύθυνση. Το συγκεκριμένο σύμπτωμα σχετίζεται με το Αυχενικό Σύνδρομο και ενίοτε συνυπάρχει με ιλίγγους. Έχει υποστηριχθεί ότι ο ίλιγγος που οφείλεται στον αυχένα εμφανίζεται ως απόρροια διαταραχής των ιδιοδεκτικών υποδοχέων που σχετίζονται με τη θέση του σώματος στο χώρο και την ισορροπία. Οι υποδοχείς αυτοί εντοπίζονται στους μυς της περιοχής του αυχένα κοντά στο κεφάλι.
Παράγοντες κινδύνου
Διάφορες επιπλοκές μπορούν να λάβουν χώρα, όταν κάποιος πάσχει από διαταραχή αιθουσαίου συστήματος, με αποτέλεσμα να έχει ίλιγγο. Το πιο σημαντικό είναι η έλλειψη της ισορροπίας, η οποία μπορεί να φέρει ως επακόλουθο την πτώση και το σοβαρό τραυματισμό του ασθενούς, γεγονός το οποίο καθιστά τον ίλιγγο εξαιρετικά επικίνδυνο.
Επίσης, μία τέτοια διαταραχή περιορίζει σημαντικά τη δραστηριότητα του ατόμου και παρεμποδίζει την ομαλή εξέλιξη της καθημερινότητας του. Επομένως, η ποιότητα ζωής υποβαθμίζεται σημαντικά.
Διάγνωση
Η διαδικασία της διάγνωσης είναι ιδιαίτερα πολύπλοκη, διότι η ζάλη αποτελεί μία αίσθηση που μπορεί να προκληθεί από διάφορους παράγοντες. Για το λόγο αυτό, είναι απαραίτητη η διάγνωση να διεξαχθεί από κάποιον ειδικό ωτορινολαρυγγολόγο.
Το βασικότερο σημείο για την Osteoanaplasis έγκειται στον εντοπισμό και εξατομικευμένη αντιμετώπιση της γενεσιουργού αιτίας που οδήγησε στην εμφάνιση του οποιουδήποτε προβλήματος, με ανάλογες στοχευμένες θεραπείες.
Αρχικά, λοιπόν, λαμβάνεται από τον ασθενή ένα ενδελεχές Ατομικό Ιστορικό και διενεργείται κλινική αξιολόγηση. Βάσει των διαγνωστικών ευρημάτων, διαμορφώνεται ένα εξατομικευμένο θεραπευτικό πρωτόκολλο, προσαρμοσμένο στις ανάγκες του κάθε ασθενούς.
Οι βασικοί στόχοι των ασκήσεων είναι η ενίσχυση της όρασης, η σταθεροποίηση της στάσης, η μείωση του ιλίγγου και η βελτίωση των διάφορων δραστηριοτήτων της καθημερινότητας.
Φυσικοθεραπευτική Αντιμετώπιση
Αφού διεξαχθεί η αξιολόγηση, κατόπιν η θεραπεία περιλαμβάνει:
- Διενέργεια της Μεθόδου Cupping Therapy και της μεθόδου Iastm με την χρήση των Iastm tools της εταιρείας Fasciq
- Combination taping
- Ξήρο Βελονισμό
- Επανεκπαίδευση σωστής στάσης σώματος
- Ενδυνάμωση και σταθεροποίηση των μυών του Αυχένα
- Διατατικές ασκήσεις, τεχνικές κινητοποιήσεις και ειδικοί χειρισμοί
- Θεραπεία trigger point (σημεία πυροδότησης μυών)
- Μάλαξη μαλακού ιστού
- Εργονομικές συμβουλές και προτάσεις για τροποποίηση δραστηριοτήτων
- Ασκήσεις ενδυνάμωσης και διάτασης για τον αυχένα και την ωμοπλάτη
- Δομική σταθεροποίηση
- Κινητοποίηση μαλακών μορίων και σπονδυλικών αρθρώσεων
- Αύξηση λειτουργικής αστάθειας και ιδιοδεκτικότητας
- Παθητική κινησιοθεραπεία
- Ενεργητική κινησιοθεραπεία
- Μυϊκή ενεργοποίηση - Μυϊκή ενδυνάμωση
- Επανεκπαίδευση κινητικού ελέγχου - κίνησης - συντονισμού
- Μείωση πόνου
- Διατήρηση του εύρους κίνησης και μείωση των δυσκαμψιών
- Πρόληψη των δευτερογενών επιπλοκών
- Κινητοποίηση αρθρώσεων
- Διατήρηση και την αύξηση της μυϊκής ισχύος
- Βελτίωση της ελαστικότητας των συνδέσμων
- Σταδιακή επανένταξη στις δραστηριότητες
Οι ασθενείς με ίλιγγο μπορούν να επωφεληθούν ακόμη μέσω μίας φυσιοθεραπευτικής τεχνικής που ονομάζεται αιθουσαία αποκατάσταση. Το πρόγραμμα της αιθουσαίας αποκατάστασης βασίζεται στην άσκηση και προωθεί την αιθουσαία προσαρμογή και αποκατάσταση.
Πρόληψη
Η αλλαγή του τρόπου ζωής μπορεί να προσφέρει πολλά θετικά αποτελέσματα τόσο στην πρόληψη όσο και στη θεραπεία του ιλίγγου. Η σωστή διατροφή, η αποφυγή του καπνίσματος και η τακτική άσκηση είναι βασικά για την πρόληψη των διαταραχών του αιθουσαίου συστήματος.
Η φυσικοθεραπεία εφαρμόζεται στην Osteoanaplasis από εξειδικευμένο φυσικοθεραπευτή, βάσει πρόσφατων θεραπευτικών πρωτοκόλλων και με πλήρη εξατομίκευση, με σκοπό τη μέγιστη ασφάλεια και την επίτευξη του μέγιστου θεραπευτικού αποτελέσματος στον ελάχιστο χρόνο.
Λαμβάνοντας υπόψη την ιδιαιτερότητα του κάθε ασθενή, την εξατομικευμένη φυσικοθεραπευτική προσέγγιση και την αποκατάσταση, οι ασθενείς οδηγούνται στο «ευ ζην» βελτιώνοντας την καθημερινότητα τους.