Παγωμένος Ώμος
Ο Παγωμένος Ώμος ορίζεται ως η φλεγμονή και πάχυνση του αρθρικού θύλακα, με τελικό επακόλουθο τη δημιουργία συμφύσεων στην κεφαλή του βραχιονίου. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, η κεφαλή του βραχιονίου δεν έχει αρκετό χώρο, ούτως ώστε να κινηθεί. Έτσι, προκαλείται πόνος και δυσκαμψία, ενώ περιορίζεται η κινητικότητα της γληνοβραχιόνιας άρθρωσης.
Αντιμετώπιση του του Παγωμένου Ώμου με:
- Καθορισμό και υλοποίηση εξατομικευμένων θεραπευτικών πρωτοκόλλων
- Ορθή διαχείριση του χρόνου θεραπείας, με σκοπό την ταχύτερη αποκατάσταση
- Συνεχή εκπαίδευση του ασθενούς για τις μεθόδους πρόληψης
Επιδημιολογία
Περίπου το 70% των περιπτώσεων που εμφανίζουν παγωμένο ώμο είναι γυναίκες. Ωστόσο, για τους άνδρες ενδέχεται να χρειαστεί μεγαλύτερος χρόνος αποκατάστασης. Παρουσιάζεται με συχνότητα 3-5% στο γενικό πληθυσμό και 20% στους πάσχοντες από διαβήτη. Προσβάλλει συνήθως ηλικίες από 40 έως 60 ετών. Συνήθως, ο παγωμένος αναπτύσσεται μία φορά, κατά τη διάρκεια της ανθρώπινης ζωής. Στο 6-17% των ασθενών όμως δεν αποκλείεται να επηρεαστεί και ο άλλος ώμος εντός των επόμενων 5 ετών.
Συμπτώματα
Τα συμπτώματα με τα οποία εκδηλώνεται ο παγωμένος ώμος μπορούν να διαρκέσουν για πολλούς μήνες και διακρίνονται σε τρία στάδια.
- 1ο στάδιο: Πρόκειται για το στάδιο της φλεγμονής, όπου ο πάσχων παρουσιάζει πόνο και σταδιακά περιορίζεται η κινητικότητα του ώμου.
- 2ο στάδιο: Είναι το στάδιο του παγώματος. Στο συγκεκριμένο στάδιο, επέρχεται η επιδείνωση της δυσκαμψίας και επιτυγχάνεται η σταθεροποίηση της μικρής κινητικότητας του ώμου. Ο πόνος μειώνεται και υποχωρεί.
- 3ο στάδιο: Αποτελεί το στάδιο της αποκατάστασης, όπου βαθμιαία βελτιώνεται η κινητικότητα.
Αιτίες
Τα αίτια του παγωμένου ώμου δεν είναι γνωστά. Δεν αποκλείεται να σχετίζεται με κάποια άλλα νοσήματα (π.χ. διαβήτη, υψηλή χοληστερόλη, καρδιαγγειακά νοσήματα, νόσο Depuytren), ενώ εμφανίζεται αιφνιδίως ή έπειτα από κάποιον ελαφρύ τραυματισμό.
Παράγοντες κινδύνου
Ορισμένοι παράγοντες κινδύνου που ενδέχεται να συντείνουν στην παρουσία παγωμένου ώμου είναι οι εξής:
- Ο Σακχαρώδης διαβήτης
- Οι Διαταραχές του θυρεοειδούς αδένα
- Το ιστορικό τραυματισμού του ώμου
- Μία μακρά περίοδος ακινητοποίησης της άρθρωσης
- Το Φύλο. Οι γυναίκες διατρέχουν υψηλότερο κίνδυνο παρουσίας της νόσου
- Το τραύμα από εγκεφαλική κάκωση ή αυτοκινητιστικό δυστύχημα
Διάγνωση
Η διάγνωση βασίζεται στην εξέταση του ώμου όσον αφορά στο εύρος κίνησης και στη σύγκριση αυτού με τον υγιή ώμο. Συνηθέστερα, η διάγνωση τίθεται από την κλινική εξέταση και το ιστορικό, διότι η απεικόνιση του ώμου δεν επιτυγχάνεται στην ακτινογραφία.
Η Μαγνητική τομογραφία και το Αρθρογράφημα αποτελούν δύο απεικονιστικές εξετάσεις που συνδράμουν στην επιβεβαίωση της διάγνωσης και παρέχουν πολύτιμες πληροφορίες για την εκπόνηση του θεραπευτικού πλάνου. Ο συνδυασμός των δύο αυτών διαγνωστικών μεθόδων μπορεί να συμβάλλει στην επίτευξη του καλύτερου δυνατού αποτελέσματος.
Το βασικότερο σημείο για την Osteoanaplasis έγκειται στον εντοπισμό και εξατομικευμένη αντιμετώπιση της γενεσιουργού αιτίας που οδήγησε στην εμφάνιση του οποιουδήποτε προβλήματος, με ανάλογες στοχευμένες θεραπείες.
Αρχικά, λοιπόν, λαμβάνεται από τον ασθενή ένα ενδελεχές Ατομικό Ιστορικό και διενεργείται κλινική αξιολόγηση. Βάσει των διαγνωστικών ευρημάτων, διαμορφώνεται ένα εξατομικευμένο θεραπευτικό πρωτόκολλο, προσαρμοσμένο στις ανάγκες του κάθε ασθενούς.
Πρόληψη
Δεν υπάρχει κάποιος βέβαιος τρόπος μέσω του οποίου μπορεί να διασφαλιστεί η πρόληψη της πάθησης. Εντούτοις, αν ο παγωμένος ώμος επέλθει ως απόρροια κάποιου τραυματισμού, εφαρμόζονται ασκήσεις που βοηθούν στη διατήρηση της ευκινησίας του ώμου. Είναι μείζονος σημασίας η διατήρηση του σακχάρου σε χαμηλά επίπεδα για τους πάσχοντες από διαβήτη.
Φυσικοθεραπευτική αντιμετώπιση
Η φυσικοθεραπευτική προσέγγιση περιλαμβάνει:
- Cupping
- Tissue Flossing
- Μέθοδος Iastm Combination taping
- Ξηρός βελονισμός
- Εκμάθηση τεχνικών ανακούφισης του πόνου, με απαλές ασκήσεις κινητοποίησης του ώμου εντός του ανεκτού εύρους
- Εφαρμογή θερμού ή παγωμένου επιθέματος
- Ασκήσεις Codman και Τεχνικές Αρθρικής Κινητοποίησης
- Διόρθωση της στάσης του σώματος
- Την ενδυνάμωση των μυών της ράχης
- Αύξηση της ευλυγισίας
- Παθητική κινησιοθεραπεία
- Ενεργητική κινησιοθεραπεία
- Αύξηση της λειτουργικότητας, της αυτοεξυπηρέτησης, της ανεξαρτησίας, της κοινωνικότητας και της αυτοεκτίμησης
- Μυϊκή ενεργοποίηση - Μυϊκή ενδυνάμωση
- Επανεκπαίδευση κινητικού ελέγχου – κίνησης - συντονισμού
- Μείωση πόνου
- Διατήρηση του εύρους κίνησης και μείωση των δυσκαμψιών
- Πρόληψη των δευτερογενών επιπλοκών
- Βελτίωση της ελαστικότητας των συνδέσμων
- Εκπαίδευση των ορθών διατάσεων
Η φυσικοθεραπεία εφαρμόζεται στην Osteoanaplasis από εξειδικευμένο φυσικοθεραπευτή, βάσει πρόσφατων θεραπευτικών πρωτοκόλλων και με πλήρη εξατομίκευση, με σκοπό τη μέγιστη ασφάλεια και την επίτευξη του μέγιστου θεραπευτικού αποτελέσματος στον ελάχιστο χρόνο.
Λαμβάνοντας υπόψη την ιδιαιτερότητα του κάθε ασθενή, την εξατομικευμένη φυσικοθεραπευτική προσέγγιση και την αποκατάσταση, οι ασθενείς οδηγούνται στο «ευ ζην» βελτιώνοντας την καθημερινότητα τους.
