Αυχενικό Σύνδρομο
Το αυχενικό σύνδρομο αναφέρεται σε ένα σύνολο διαταραχών που προκαλούνται από τις αλλαγές στην αυχενική μοίρα της σπονδυλικής στήλης και των μαλακών ιστών που την περιβάλλουν, με τον πόνο ως το κυρίαρχο σύμπτωμα.
Αντιμετώπιση του Αυχενικού Συνδρόμου με:
- Καθορισμό και υλοποίηση εξατομικευμένων θεραπευτικών πρωτοκόλλων
- Ορθή διαχείριση του χρόνου θεραπείας, με σκοπό την ταχύτερη αποκατάσταση
- Συνεχή εκπαίδευση του ασθενούς για τις μεθόδους πρόληψης
Επιδημιολογία
Ο πόνος στον αυχένα είναι μια μυοσκελετική διαταραχή, που βιώνει το 48,5-67% του πληθυσμού, σε κάποιο σημείο της ζωής του, με κορύφωση την ηλικία των 45 ετών. Μετά τον πόνο στην πλάτη, αποτελεί την πιο συχνή μυοσκελετική αιτία στην πρωτοβάθμια φροντίδα παγκοσμίως, ενώ από τη «Μελέτη Παγκόσμιου Φορτίου της Νόσου 2010», ο πόνος στον αυχένα κατατάχθηκε στην 4η υψηλότερη αιτία από την άποψη της αναπηρίας και 21η από την άποψη της συνολικής επιβάρυνσης.
Το 30% των ασθενών με πόνο στον αυχένα θα εμφανίσουν χρόνια συμπτώματα και το 37% των ατόμων που εκδηλώνουν πόνο στον αυχένα, θα αναφέρουν επίμονα προβλήματα για τουλάχιστον 12 μήνες.
Αιτίες
Οι πιο συχνές αιτίες του πόνου στον αυχένα είναι οι εκφυλιστικές αλλαγές στην αυχενική μοίρα της σπονδυλικής στήλης, οι οποίες συμβαίνουν στο 90% των περιπτώσεων.
Ειδικότερα:
- Η οστεοαρθρίτιδα
- Ο δισκογενής πόνος
- Ο μυοφραστικός πόνος
- Η κήλη
- Η στένωση νευρικού τμήματος
- Οι παθήσεις των ώμων
- Ο σύγχρονος τρόπος ζωής, ο οποίος περιλαμβάνει παρατεταμένη καθιστική θέση (π.χ. βλέποντας τηλεόραση ή δουλεύοντας σε γραφείο)
- Η κακή στάση του σώματος
- Οι γρήγορες ή απότομες κινήσεις του σώματος
- Ένταση και άγχος
- Τραυματισμός
- Μυϊκή κάκωση
- Πόνος στον αυχένα μηχανικής φύσης - Αυχενική Σπονδυλαρθρίτιδα
- Εκφυλιστική αλλοίωση του αυχένα - Ρευματοπάθεια
Παράγοντες κινδύνου
Οι παράγοντες κινδύνου για το αυχενικό σύνδρομο έχουν ομοιότητες με άλλες μυοσκελετικές παθήσεις, όπως:
- Η γενετική
- Η ψυχοπαθολογία (π.χ. κατάθλιψη, άγχος, κακές ικανότητες αντιμετώπισης, σωματοποίηση)
- Οι διαταραχές του ύπνου
- Το κάπνισμα
- Ο καθιστικός τρόπος ζωής
- Το τραύμα από εγκεφαλική κάκωση ή αυτοκινητιστικό δυστύχημα
- Οι αθλητικοί τραυματισμοί
Το βασικότερο σημείο για την Osteoanaplasis έγκειται στον εντοπισμό και εξατομικευμένη αντιμετώπιση της γενεσιουργού αιτίας που οδήγησε στην εμφάνιση του οποιουδήποτε προβλήματος, με ανάλογες στοχευμένες θεραπείες.
Αρχικά, λοιπόν, λαμβάνεται από τον ασθενή ένα ενδελεχές Ατομικό Ιστορικό και διενεργείται κλινική αξιολόγηση. Βάσει των διαγνωστικών ευρημάτων, διαμορφώνεται ένα εξατομικευμένο θεραπευτικό πρωτόκολλο, προσαρμοσμένο στις ανάγκες του κάθε ασθενούς.
Στόχος ακόμη είναι η πρόληψη και η εκπαίδευση του ασθενούς που περιλαμβάνει:
- Τη διατήρηση και την αύξηση της μυϊκής ισχύος
- Τη βελτίωση της ελαστικότητας των συνδέσμων
- Την εκπαίδευση ασκήσεων - διατάσεων
Θεραπευτική Αποκατάσταση
Η θεραπευτική αποκατάσταση του αυχενικού συνδρόμου περιλαμβάνει:
- Διενέργεια της Μεθόδου Iastm με το Cupping Therapy και του Iastm tools της εταιρείας Fasciq Combination taping
- Ξήρο Βελονισμό
- Επανεκπαίδευση σωστής στάσης σώματος
- Ενδυνάμωση και σταθεροποίηση
- Διατατικές ασκήσεις, τεχνικές κινητοποιήσεις και ειδικοί χειρισμοί
- Θεραπεία trigger point (σημεία πυροδότησης μυών)
- Μάλαξη μαλακού ιστού Εργονομικές συμβουλές και προτάσεις για τροποποίηση δραστηριοτήτων
- Ασκήσεις ενδυνάμωσης και διάτασης για τον αυχένα και την ωμοπλάτη
- Δομική σταθεροποίηση
- Κινητοποίηση μαλακών μορίων και άρθρωσης
- Αύξηση λειτουργικής αστάθειας και ιδιοδεκτικότητας
- Παθητική κινησιοθεραπεία
- Ενεργητική κινησιοθεραπεία
- Μυϊκή ενεργοποίηση - Μυϊκή ενδυνάμωση
- Επανεκπαίδευση κινητικού ελέγχου - κίνησης - συντονισμού
- Μείωση πόνου Διατήρηση του εύρους κίνησης και μείωση των δυσκαμψιών
- Πρόληψη των δευτερογενών επιπλοκών
- Κινητοποίηση αρθρώσεων
- Διατήρηση και την αύξηση της μυϊκής ισχύος
- Βελτίωση της ελαστικότητας των συνδέσμων
- Σταδιακή επανένταξη στις δραστηριότητες
Η φυσικοθεραπεία εφαρμόζεται στην Osteoanaplasis από εξειδικευμένο φυσικοθεραπευτή, βάσει πρόσφατων θεραπευτικών πρωτοκόλλων και με πλήρη εξατομίκευση, με σκοπό τη μέγιστη ασφάλεια και την επίτευξη του μέγιστου θεραπευτικού αποτελέσματος στον ελάχιστο χρόνο.
Λαμβάνοντας υπόψη την ιδιαιτερότητα του κάθε ασθενή, την εξατομικευμένη φυσικοθεραπευτική προσέγγιση και την αποκατάσταση, οι ασθενείς οδηγούνται στο «ευ ζην» βελτιώνοντας την καθημερινότητα τους.
